De Surinaamse economie is sterk afhankelijk van het buitenland. Het land dreef economisch, in de tijd van de plantagelandbouw op export van onder andere suiker, koffie, cacao en katoen. Bauxietwinning werd in de 20ste eeuw steeds belangrijk. Tegenwoordig wordt de Surinaamse economie gedomineerd door mijnbouw. Suriname kende in de periode 2010-2013 een economische groei van 4-5%, maar de overheid is hard getroffen door de hoge inflatie in 2010. Door maatregelen van de overheid is de inflatie in 2013 teruggelopen naar ongeveer 4%.
Suriname had een erg dominante positie in de bauxietindustrie. Bauxiet is een grondstof die de basis is voor aluminium. Deze dominante positie is echter sterk afgenomen en er is steeds minder werkgelegenheid in de bauxietindustrie. De bauxietsector zorgde vijftien jaar geleden voor een kwart van het BBP. Maar de mijnen zijn bijna op, wat betekent dat er naar andere manieren moet worden gezocht naar de inkomsten voor het land. In november 2015 is ook een van de grootste fabrieken van Suralco in Paranam gesloten, deze zorgde voor bijna 1000 banen.
De belangrijkste exportproducten zijn aluminium, goud, olie en voedingsmiddelen. De belangrijskte afnemers zijn de VS, Verengide Arabische Emiraten, Canada en Guyana. De totale waarde van de export bedroeg in 2013 2,5 miljard dollar en de totale waarde van de import bedroeg 1,8 miljard dollar.
Ongeveer 11% van de werkende bevolking werkt in de landbouw, visserij en bosbouw. Een groot deel wordt in beslag genomen door grote landbouwbedrijven. Er bestaan veel kleine landbouwbedrijven, die produceren vooral voor eigen gebruik en niet voor export. Landbouw wordt steeds belangrijker in Suriname en krijgt meer potentie, door nieuwe technieken, zoals tropische kassen.
Het BNP (Bruto Nationaal Product) per hoofd van Suriname is ongeveer 16.700 US dollars. Hiermee staat Suriname op de 94e plek van de wereld.
