Janne de Hoop,
Kimberley Roelvink
Dag twee van onze onderzoeksweek van studenten van de TU Delft op Texel eindigde anders dan verwacht. Het onderwerp van gesprek waren de 5 aangespoelde potvissen. Toen we vanuit onze slaapplek ‘De Potvis’ vertrokken hoorden we in het nieuws dat er een protocol ‘Stranding levende grote walvisachtigen’ bestond. Hierin was opgenomen dat de dieren zouden afgeschoten worden op het moment dat ze 12 uur op het strand zouden liggen. Dit vonden wij een bijzonder feit.
In de lunchpauze hadden we de gelegenheid om de potvissen daadwerkelijk te gaan bekijken. Daar kregen we te horen dat de potvissen al voor 4.00 uur ’s nachts op natuurlijke wijze overleden waren. Op het strand viel ons ook op hoeveel mensen er betrokken waren bij de potvissen. Naast de inwoners van Texel, toeristen en mensen zoals wij die gewoon een kijkje kwamen nemen, waren er: onderzoekers (uit Utrecht, Schotland, België en Ecomare), politieagenten, mariniers, mensen van de gemeente van Texel, de province Noord-Holland, het KNRM en pers bij betrokken. Al deze mensen zijn bezig het protocol Stranding levende grote walvisachtigen zo goed mogelijk toe te passen. Dit is uiteraard niet altijd even makkelijk, zo moeten ze omgaan met verschillende weersomstandigheden, rekening houden met getijdenwerking en bevonden de potvissen zich ook nog op een makkelijk bereikbaar toeristisch stranddeel. Dat dit verwarrend is blijkt ook uit de verschillende berichtgeving over het leven van de potvissen.
Vergelijkbare knelpunten zien wij in onze visie over het Texel van 2065. Er zijn veel betrokken partijen met allemaal verschillende belangen waarbij niet iedereen de zelfde kant op zwemt en initiatieven mogelijk kunnen stranden. Deze week op Texel proberen wij als studenten ons zoveel mogelijk in te leven in de verschillende betrokkenen. Hierbij is het van belang om een gemeenschappelijke visie te vinden. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, zoals wij vandaag ook ondervonden hebben. We dachten de hele week op een lijn te zitten, maar er bleken toch nog een aantal onduidelijkheden in de lucht te hangen. Door terug te gaan naar de basis wisten we de lucht te klaren en maken we nu een sprong in de toekomst om beter te begrijpen waar we vandaag in willen investeren.
Potvissen zijn een mooi voorbeeld hoe verschillende betrokkenen op Texel met elkaar om gaan. Potvissen zwemmen in groepen, waarbij ze vertrouwen in elkaar hebben dat ze de juiste kant op zwemmen, ze voor elkaar zorgen, opvoeden en beschermen. Potvissen zijn in staat om relaties voor het leven aan te gaan en hebben een eigen manier van communiceren. Texelaars hebben hun eigen manier van leven en door de kwaliteiten hiervan te gebruiken kan een duurzame toekomst worden bereikt.